អ្នកនិពន្ធ៖ មូឌហ៊ី កូន អ៊ូពៃទ អាស់ស្បាំរី
អ្នកបកប្រែ៖ មោសា អះម៉ាត់
ឆ្នាំបោះពុម្ព៖ 2016
ប្រធានបទសំខាន់ៗដែលមានរៀបរាប់ក្នុងឯកសារនេះរួមមាន៖
- និយមន័យនៃការបួស៖ ការបួស (សោម) ក្នុងសាសនាឥស្លាមមានន័យថា ការតមពីអាហារ ភេសជ្ជៈ និងអ្វីៗផ្សេងទៀតដែលធ្វើឲ្យបាត់បង់ការបួស ចាប់ពីពេលព្រឹកព្រាងរហូតដល់ពេលព្រះអាទិត្យលិច ដែលជាទង្វើគោរពសក្ការៈចំពោះអល់ឡោះ។
- បទបញ្ញត្តិស្តីពីការបួសក្នុងខែរ៉ាម៉ាដន៖ ការបួសក្នុងខែរ៉ាម៉ាដនគឺជាកាតព្វកិច្ចសម្រាប់ជនមូស្លីម ដែលមានភស្តុតាងគាំទ្រពីគម្ពីរគួរអាន ស៊ុនណាស់ និងការឯកភាពរបស់អ្នកប្រាជ្ញឥស្លាម។
- លក្ខខណ្ឌនៃការតម្រូវឲ្យបួស៖ ការបួសគឺជាកាតព្វកិច្ចសម្រាប់ជនមូស្លីមដែលពេញវ័យ មានសតិសម្បជញ្ញៈគ្រប់គ្រាន់ និងមានលទ្ធភាពក្នុងការបួស។
- ការតាំងចិត្ត (នីយ៉ៈ) សម្រាប់ការបួស៖ សម្រាប់ការបួសជាកាតព្វកិច្ច ការតាំងចិត្ត (នីយ៉ៈ) ត្រូវតែធ្វើឡើងនៅពេលយប់មុនពេលព្រឹកព្រាង។ សម្រាប់ការបួសស្ម័គ្រចិត្ត (ស៊ុនណាស់) ការតាំងចិត្តអាចធ្វើឡើងក្នុងពេលថ្ងៃបាន។
- រយៈពេលនៃការតាំងចិត្ត៖ ការតាំងចិត្តតែម្ដងនៅពេលចាប់ផ្ដើមខែរ៉ាម៉ាដនគឺគ្រប់គ្រាន់សម្រាប់ការបួសពេញមួយខែ លើកលែងតែករណីដែលការបួសត្រូវបានផ្ដាច់ដោយមូលហេតុដែលត្រូវបានអនុញ្ញាត ដែលតម្រូវឲ្យមានការតាំងចិត្តជាថ្មីនៅពេលចាប់ផ្ដើមបួសបន្តវិញ។
- ការបញ្ជាក់អំពីការចូលខែរ៉ាម៉ាដន៖ ការចាប់ផ្តើមនៃខែរ៉ាម៉ាដនត្រូវបានបញ្ជាក់ដោយការបំពេញឲ្យគ្រប់ ៣០ ថ្ងៃនៃខែមុន (ខែស្ហាក់បាន) ឬតាមរយៈការមើលឃើញខ្នើតខែរ៉ាម៉ាដន។
- ការធ្វើជាសាក្សីក្នុងការមើលឃើញខ្នើតខែ៖ សាក្សីម្នាក់គឺគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីបញ្ជាក់ពីការចាប់ផ្តើមនៃខែរ៉ាម៉ាដន ប៉ុន្តែត្រូវមានសាក្សីយ៉ាងតិចពីរនាក់ដើម្បីបញ្ជាក់ពីការចប់របស់វា (ការចាប់ផ្តើមនៃខែស្ហាវ៉ាល់)។
- ការហាមឃាត់ការគណនាតាមតារាសាស្ត្រ៖ ច្បាប់ឥស្លាមមិនអនុញ្ញាតឲ្យពឹងផ្អែកតែលើការគណនាតាមតារាសាស្ត្រ (ប្រតិទិន) ដើម្បីកំណត់ការចាប់ផ្តើម និងការចប់នៃការបួសឡើយ។ ការមើលឃើញព្រះចន្ទដោយផ្ទាល់ភ្នែកគឺត្រូវបានតម្រូវ។