អិបនូតៃមីយ្យ៉ះ៖ អ្នកកាន់សាសនាឥស្លាមយល់ឃេីញថាពួកគាត់គួរតែបោះបង់(ឈប់រាប់អាន)ចំពោះអ្នកណាដែលមានសញ្ញាងាករេចេញពីផ្លូវត្រឹមត្រូវ ដូចជាអ្នកដែលធ្វេីប្រការពិទអះបេីកចំហ អ្នកដែលអំពាវនាវមនុស្សទៅរកពិទអះ និងអ្នកដែលធ្វេីបាបកម្មធំបេីកចំហ។ ចំណែកអ្នកដែលធ្វេីបាបកម្មលាក់លៀម ឬអ្នកដែលធ្វេីប្រកាពិទអះលាក់លៀម(ពិទអះដែលមិនធ្វេីឱ្យគាត់ចេញក្រៅរង្វង់ឥស្លាម) យេីងមិនគួរបោះបង់ឬឈប់រាប់អានគាត់ឡេីយ.. ដ្បិតអីការបោះបង់ឬឈប់រាប់អាននរណាម្នាក់ គឺជាទណ្ឌកម្ម ហេីយទណ្ឌកម្មមួយនេះគួរតែប្រេីចំពោះតែអ្នកដែលធ្វេីខុសបេីកចំហប៉ុណ្ណោះ(المسائل الماردينية ٦٣)។
គាត់បន្តទៀតថា៖ ប្រសិនបេីការបោះបង់ឬឈប់រាប់អាន មិនបានធ្វេីឱ្យពួកគាត់ឈប់(ធ្វេីខុស) ផ្ទុយទៅវិញធ្វេីឱ្យកេីតមានរឿងអាក្រក់ច្រេីនឡេីង.. នោះគួរតែកុំបោះបង់ឬឈប់រាប់អានពួកគាត់។ ការស្និទ្ធស្នាល គឺល្អប្រសេីរជាងសម្រាប់មនុស្សចំនួន ខណៈដែលមនុស្សមួយចំនួនទៀត ការបោះបង់ឬឈប់រាប់អាន ទេីបល្អប្រសេីរសម្រាប់ពួកគេ។ ដូច្នោះហេីយទេីបរសូលុលឡោះ ﷺ បានស្និទ្ធស្នាលជាមួយក្រុមមនុស្សខ្លះ និងបោះបង់មិនរវល់ជាមួយក្រុមមនុស្សខ្លះទៀត..(مجموع فتاوى ابن تيمية ٢٨/٢٠٦)។
សរុបមក៖ ការបោះបង់ឬឈប់រាប់អានអ្នកដែលធ្វេីពិទអះ គឺជាថ្នាំសម្រាប់ព្យាបាលពួកគាត់ប៉ុណ្ណោះ ហេីយយេីងប្រេីថ្នាំនេះល្គឹកណាតែថ្នាំមានប្រយោជន៍ មិនដូច្នោះយេីងគួរតែរាប់អានគ្នាធម្មតាវិញ ក្នុងន័យហៅពួកគាត់ត្រលប់មករកផ្លូវត្រឹមត្រូវ។ ព្រោះគោលបំណងនៃការបោះបង់ឬឈប់រាប់អាន គឺដេីម្បីអប់រំពួកគាត់ មិនមែនដេីម្បីបំផ្លិចបំផ្លាញពួកគាត់នោះទេ(زاد المعاد ٣/٢٠)។ គ្រប់យ៉ាង គឺអាស្រ័យទៅលេីការសង្កេតមេីលសភាពជាក់ស្ដែងនៃអ្នកធ្វេីពិទអះ(المختصر الحثيث في بيان أصول منهج السلف ٤٠٨)។
ស្រុកខ្មែរយេីង៖ ក្នុងករណីដែលយេីងមិនសូវមានចំណេះដឹងច្បាស់លាស់ ហេីយបារម្ភខ្លាចភាពជិតស្និទ្ធអាចធ្វេីឱ្យយេីងធ្លាក់ខ្លួនចូលក្នុងផ្លូវមិនត្រឹមត្រូវ នោះយេីងគួរតែកុំសូវស្និទ្ធស្នាលជាមួយពួកគាត់អ្វី។ តែគួរចៀសវាងការបង្កសត្រូវ ការបង្កជម្លោះ ឬឈ្លោះទាស់ទែងជាមួយពួកគាត់ ដ្បិតអីយេីងមិនគួរនិយាយពីអ្វីដែលយេីងមិនទាន់យល់ច្បាស់នោះទេ។ ដោយឡែកអ្នកដែលមានចំណេះដឹងច្បាស់លាស់ ពួកគាត់គួរតែព្យាយាមបង្ខិតខ្លួនឱ្យជិតទៅចំពោះអ្នកភូមិស្រុក កុំភ្លេចថាភាពខុសឆ្គងរបស់ពួកគាត់ គឺជាកន្លែងធ្វេីការរបស់ពួកយេីង។ បេីយេីងកាន់តែឆ្ងាយពីពួកគាត់ នោះពួកគាត់កាន់តែឆ្ងាយពីភាពត្រឹមត្រូវ។ តេីខំរៀនសូត្រដេីម្បីអ្វី បេីចុងក្រោយរេីសវិធីគេចយករួចខ្លួនធ្វេីជាមាគ៌ា តេីខំរៀនសូត្រដេីម្បីអ្វី បេីចុងក្រោយបោះបង់កន្លែងឈរជេីងខ្លួនឯង ឯណាទៅការតស៊ូ ឯណាទៅភាពអត់ធ្មត់ ឯណាទៅភាពជាគំរូ ឯណាទៅភាពជាអ្នកហ្ទាអុី។ ងេីបមុខឡេីង រឹងមាំឡេីង កុំបាច់ខ្វល់ថាជោគជ័យឬបរាជ័យ អ្វីដែលសំខាន់គឺយេីងបានព្យាយាម និងបានធ្វេីអ្វីដែលគួរធ្វេី។
